ویژگیهای صنعت ساخت

این روزها شاهد نوآوری‌های رو به رشد فوق‌العاده در صنایع مختلف هستیم و صنعت ساخت هم از این موضوع مستثناء نیست. ساختمان ها هر روز بلند‌تر، زیبا‌تر و همچنین پیشرفته‌تر و مدرن تر ساخته می شوند. این صنعت، مثل هر زمان دیگری، یکی از فعال‌ترین و پر‌سود‌ترینِ صنایع محسوب می گردد و شرکت‌ها، گروه‌ها و افراد زیادی در این صنعت، مشغول فعالیت هستند.
وجه تمایز صنعت ساخت با صنایع دیگر، مثل کارخانجات این است که بر خلاف کارخانه که افراد با کارایی‌های مختلف در کنار هم روزها در قالب فعالیت‌های روتین کار می‌کنند تا هزاران محصول مشابه تولید کنند ولی در صنعت ساخت، افراد و گروه‌های مختلف، برای مدت محدودی با هم همکار می‌شوند تا در پایان بازه زمانی یک محصول منحصر‌ به‌ فرد به اسم ساختمان تولید کنند. تعریف پروژه هم به این صورت است و با تولید محصول تکراری تفاوت دارد. در یک کارخانه بعد از مدتی کارها روال مناسبی را طی می کند؛ گروه‌ها با نیاز‌ها، شیوه‌ی کار، سرعت و روحیه‌ی همدیگه آشنا می‌شوند و بعد از مدتی تقریباً همه می دانند که هر کسی مسئول چه کاری است. اما به خاطر شیوه انجام کارِ پروژه‌محور در صنعت ساخت، هیچ کدوم از این موارد، به راحتی‌ به دست نمی آیند.
در صنعت ساخت، با توجه به نوع و مشخصات پروژه، مدیران پروژه‌ها، نقشه‌های ارتباطات پروژه تهیه می کنند به طوریکه در آنها تقریباً به تمامی نیاز‌های ارتباطی پروژه فکر شده و نحوه و زمان ارتباطات و اشخاص و تمامی ریزه‌کاری‌ها مشخص شده است. تمامی مکاتبات پروژه توسط تیم مدیریت پروژه، مدیریت و بایگانی می گردد تا در مواقع لزوم مورد دسترسی قرار بگیرند و در آخر برای بررسی و تحلیل و افزودن به دارائی‌های نهفته سازمان استفاده گردند.
اگر شما آشنایی مختصر با نحوه مدیریت ارتباط در صنعت ساخت دارید؛ حتما با خود فکر می کنید که موارد عنوان شده بالا در شرکت‌ها ردگیری و انجام شده و نقشه‌های ارتباطات تهیه، مکاتبات در زمینه‌های مختلف انجام و سپس برای هر موردی فرم مخصوصی تهیه شده و به مرجع مربوطه ارسال و سپس بایگانی می گردد. پس چه اشکالی در نحوه انجام مدیریت ارتباطات پروژه وجود دارد؟ شکی نیست که تمامی موارد ذکر شده مهم و قابل پیگیری هستند ولی شیوه انجام این فرآیند‌ها است که هنوز به شکل سنتی صورت می‌گیرد و علاوه بر هزینه‌های فراوان برای رسیدگی، کارایی مورد نظر را ارائه نمی‌دهد. بنابراین با توجه به پروژه محور بودن صنعت ساخت، اهمیت مدیریت ارتباطات بر کسی پوشیده نیست که در پست های بعدی به آن اشاره خواهد شد.

خطرات احتمالی در صنعت ساخت

سلامت کارکنان در ساخت و ساز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. خطرات بسیاری سلامت پرسنل را تهدید میکند. مدیران ساخت میتوانند با اطلاع رسانی و برنامه های آموزشی مدون این خطرات را کنترل نموده و امنیت کارگاه را تامین کنند.
کارکنان همیشه هنگام کار و استفاده از ابزار و مصالح از خطرات آگاه نیستند. عوارض ناشی از برخی از خطرات میتواند بصورت لحظه ای (مانند کار در اتفاع) و یا در طول زمان نمایان شوند. در ادامه به برخی از این خطرات اشاره میشود:

۱. مشکلات تنفسی و بیماریهای ریوی ناشی از استنشاق مواد شیمیایی، بخارات یا گرد و غبار .
۲. بیماری های پوستی ناشی از قرار گرفتن در معرض مواد سمی.
۳. آسیب های وارد شده به کمر و پشت ناشی از حمل نادرست اشیاء سنگین. 
۴. آلودگیهای صوتی و نویز و ارتعاشات دستگاهها که به سیستم شنوایی آسیب میرساند.
۵. سقوط، شکستگی و حوادث مربوط به وسایل نقلیه. 

اجتناب از خطرات در صنعت ساخت گاها دشوار و یا غیر ممکن است. به عنوان مثال کار بر روی داربست ها در بسیاری از پروژه های ساختمانی اجتناب ناپذیر است و در چنین مواردی، حصول اطمینان از ایمنی داربست و رعایت اصول ایمنی هنگام برپاکردن آن خطر سقوط و مرگ و میر را به حداقل میرساند. در مواردی هم خطرات را  با جایگزین کردن مواد غیر سمی به جای مواد سمی بدون تاثیر بر کیفیت کلی ساخت و ساز می توان از بین برد. 
داشتن تدبیر مناسب برای پیشبینی و مواجهه با خطراتی که در محیط ساخت و ساز نهادینه شده اند، نه تنها منجر به حفظ سلامت کارکنان میشود، بلکه از تاخیرات و تحمیل هزینه های جبران ناپذیر جلوگیری میکند.