هیچ وقت برای اتمام کار زود نیست!
تصور کنید در یک خیابان با سرعت 80 کیلومتر در ساعت رانندگی می‌کنید. ماشین‌ها کنار خیابان پارک کرده‌اند. ناگهان توپی از میان ماشین‌ها به وسط خیابان می‌افتد و بدتر از آن، دختر بچه‌ای به دنبال آن می‌دوید. ناگهان پایتان را روی ترمز می‌کوبید، فرمان را می‌گردانید و منتظر معجزه می‌مانید.
سوال: آیا دوست داشتید 100 یا 200 متر با آن دختر بچه فاصله داشتید؟ پاسخ بدیهی است. هنگام بروز مشکل، داشتن زمان می‌تواند منجر به عکس‌العمل مناسب گردد. در غیر این صورت، عکس‌العمل عجولانه و بدون تدبیر، می‌تواند خود باعث بروز مشکلات بعدی شود.
سوال بعدی این است: چرا افراد معمولاً تمایل دارند کارها را در دقیقه 90 انجام دهند؟ آیا بهتر نیست کار را همان اول انجام دهیم؟ در این صورت برای حل مشکلات احتمالی زمان خواهیم داشت. چرا افراد کارها را به تعویق می‌اندازند؟
سندروم دانشجویی: کارها نیز مانند اجسام دارای اینرسی هستند. شروع یک فعالیت، انرژی زیادی نیاز دارد و این باعث می‌شود افراد تا زمانیکه مجبور نشده اند کار را شروع نکنند و تا زمانیکه وقت اجازه می‌دهد، آن را به تعویق بیندازند. در این گونه مواقع، در مقابل شروع کار مقاومت کرده و بهانه‌گیری می‌کنند. به عنوان مثال، چک کردن ایمیل می‌تواند در نظر ما مهمتر از انجام آن کار جلوه کند.
کار می‌تواند به اندازه ظرف زمان آن منبسط شود! این پدیده جالبی است که هر مدیری آن را تجربه کرده است. مثلا، کاری که 4 ساعت زمان برای آن اختصاص داده شده، 4 ساعت طول خواهد کشید. در کمال تعجب، اگر برای همان کار 1 هفته زمان در نظر بگیرید، 1 هفته طول خواهد کشید.
راه حل چیست؟ ما در یک دنیای ایده‌آل زندگی نمی‌کنیم. همیشه اتفاقی هست که باعث می‌شود پروژه شما به تعویق بیفتد. اما اینکه شما به این واقعیت واقف باشید که هیچ وقت برای زود تمام کردن زود نیست، می‌توانید فعالیت‌ها را طوری مدیریت کنید که همیشه برای مقابله با مشکلات احتمالی زمان داشته باشید. این دیدگاه مدیریتی، استرس شما را کاهش می‌دهد و کمک می‌کند که اوضاع از کنترل شما خارج نشود.